आईची झवाझावी !(भाग 2- शिलाई )

मराठी
आई मी आणि गाव!(भाग 2- शिलाई )
नमस्कार मित्रांनो/मैत्रिणींनो… हि एक incest कथा आहे. 2020 च्या लॉकडाऊनमधली!कथा slow आहे पण वाचताना एकच अट आहे. आपल्या लवडयाला/पुच्चीला कोरडं ठेवू नका! आणि चड्डी ओली करायला अजिबात घाबरू नका! 😜 💦💦💦💦💦💦

(भाग 2- शिलाई )

….”आपण नंतर बोलू.” असं म्हणून मी त्याला टाटा केला आणि मग थोड इकडे तिकडे फिरून मी घरी गेलो.

घरी पोहोचलो तर दारात आई, बाबांना टाटा करत होती. आई दाराच्या आतमधेच उभी होती आणि तिने घाईघाईत कसाबसा ब्लाऊज परकर घातलाय असं दिसतं होतं. परकरची गाठ सैल होती आणि गाठीच्या मोठ्या फटीतून तिचे खालचे थोडे केस दिसत होते. ब्लाउज  रात्रीचाच काखेत फाटलेला होता आणि काखेतील ओले केस तिथून बाहेर येऊन चोळी भिजवत होते. अंग पूर्ण घामानी भिजलेलं आणि दारातून आत येणाऱ्या सकाळच्या सुर्यकिरणात तिची छाती, पोट चमकत होतं.  मघाशी दार वाजलं तेव्हा बाबांना घ्यायला मित्र आलेले वाटतं. ते सहसा घराच्या आत येत नसत. बाबा आता लांब दिसेनासे झालेले बघून आईने मला आत घेतलं समोर टेलर दिसतोय का एकदा डोकावून बघितलं आणि घराचे दार लावलं. तिला आधीच दम भरला होता आणि छाती वर खाली होत होती.

मी तिला विचारले, ” आई काय झालं? का दमलीयेस?” 

“तुला नाही कळणार सोन्या..” अस म्हणून तिनी मला खाली बसून मिठी मारली. माझ्या मनात आलं, बाबा अचानक कामावर गेल्यामुळं तिला वाईट वाटत असेल. तिला बरं वाटावं म्हणून मी ही तिला मिठीत भरलं. तिच्या गालावरून आलेला घाम तिच्या उजोराच्या भेगेत चालला होता. मी तो माझ्या गालाने पुसला.

“आई तू दमालियेस” अस म्हणून मी तिला घट्ट मिठीत भरलं. मला तिचा घाम आवडायचा. मी निष्पापपणे जीभ बाहेर काढून तो तिच्या छातीवरून चाटायचा प्रयत्न करू लागलो. ती खारट चव!😖. आईला एकदम गुदगुल्या झाल्या आणि तिने स्वतःला आक्रसून घेतलं.

” ए चावट! हे काय करतोयस.”😯 आई हसून  मला मिठीतुन बाजूला करत म्हणाली.

“मला त्याची चव आवडते”, मी तिला सांगितलं. “चाटू दे ना जरा अजून…” माझी निरागसता बघून ती खुदकन हसली, तिचे डोळे चमकले. ती म्हणाली, “नंतर! चल, आधी अंघोळ करून घेऊ… आज मी माझ्या सोन्याला अंघोळ घालणार..” असं स्वतःशीच गाणं पुटपुटत ती पडवीत गेली. तिथे तिने चुलीवर आधीच पाणी तापवत ठेवलं होतं. ते न्हाणीघरात उतरवून घेऊन त्यात गार पाणी मिसळू लागली. मी मागून तिच्या गोलाकार ढुंगणाला ओल्या परकरमधून निरखत होतो. तेवढ्यात आई म्हणाली, “हे काय रे! इथं विटी कुणाची आली ही?” 

मी घाबरलो. “माझीच आहे..”, मी. ती विचार करत म्हणाली,”मघाशी पडवीमध्ये तूच होतास ना?”

मी घाबरलोच! “ह..हो.”  

“गौरव होता का बरोबर?” आणखी एक थेट प्रश्न!

मी ‘नाही’ मध्ये मान हलवली. 

“काय बघितलस?” आईने मला रोखून विचारलं.

मी “त त प प” करायला लागलो. तिला कळालं.

आईने एकदा माझ्या डोळ्यात रोखून बघितलं आणि मग शांत होऊन माझी चड्डी काढली. घाबरून माझी नुन्नी दिसेनाशी झाली होती.😆 आईची खात्री पटली मी काही बघितलं नाही. तिने मला ताकीद दिली की पुन्हा असं लपून काही बघायचं नाही मग तिने मला अंघोळ घातली आणि पुढे जाऊन जेवायला बस म्हणाली. मी पटकन होत ते जेवून घेतलं आणि आईला हाक मारून सांगितलं, “मी गौरवकडे जातोय खेळायला.” आई न्हाणीघरातूनच ओरडून म्हणाली, “मी ही नंतर बाहेर जातीये.. घरी नसले तर जेवून घे…”

“होsss” करत मी घराच्या बाहेर धूम ठोकली. कधी एकदा गौरवला जाऊन सगळं बोलतोय असं झालेलं. मी गौरवच्या घरी पोहोचलो तर दाराला भलं मोठं कुलूप! आता काय करायचं? मला दुसरा कोणता चांगला मित्र नव्हता. मग मी तासभर असाच इकडे तिकडे पायानी दगडं उडवत भटकलो आणि मग कंटाळून परत घराकडची वाकडी वाट धरली. कधी शेतातून.. कधी बांधावरून जात मी शेवटी अब्दुल चाचाच्या घरामागच्या ओढ्यात पाय धुतले आणि पुन्हा गवतातून चालत घराकडे जाऊ लागलो. एकदा मनात विचार आला, अब्दुल चाचा काय करतोय हळूच बघावं. सगळ्यांची घर मातीची असल्यामुळं कुठंतरी भिंतीत नाहीतर खिडकीत फट सापडायचीच. 
अब्दुलच्या घराला तर मागून कुठे फट लगेच दिसली नाही पण घराला लागून असलेलं दुकान फक्त फडताळ लावून बनवलं होत. मी त्याच्या फटीतून दुकानात बघू लागलो. अजून त्याने दुकान उघडले नव्हते. चाचा समोरच बसला होता. डोक्यावर नक्षीदार गोल टोपी, अंगात बनियान आणि खाली लुंगी बांधून नमाज पढत तोंडाने काहीतरी पुटपुटत होता.

तेवढ्यात त्याच्या घराचं दार वाजलं. पण चाचा दुर्लक्ष तसाच नमाज पढू लागला. थोड्या वेळाने दार पुन्हा जोरात वाजलं. तरी दोन मिनिट थांबून चाचा तोंडावरून हात फिरवत उठला आणि दार उघडायला गेला.

‘किती धार्मिक माणूस आहे.. नाहीतर माझे बाबा हातात घंटी वाजवत आरती म्हणत जाऊन दार उघडतील.’ माझ्या मनात आलं. आता मी दुकान बघू लागलो. सगळीकडे कपडे व्यवस्थित घडी करून अडकवले होते. कुर्ते, पायजमे, बायकांच्या चित्र-विचित्र ब्लाउजचा तर ढीग होता. बरेच रंगीत संगीत परकर….तेवढ्यात आवाज आला.

“काय हो चाचा? बराच वेळ लावला दार उघडायला? ” तो आवाज आईचा होता.मी लगेच कान टवकारले. “ये ये ये पोरी… अगं हाक मारली असती तर मीच आलो असतो ना तुझ्या घरी.” अब्दुल चाचा गोडीने म्हणाला. 

अब्दुल आईला आतल्या दाराने दुकानात घेऊन आला. आता ते दोघे मला दिसू लागले. मला विशेष वाटलं, कारण नुकतीच अंघोळ केल्याने आईनी कपाळाला ठसठशीत कुंकू वगैरे लावलेल पण साडी, ब्लाउज मात्र काल रात्रीचेच घातले होते, त्यात डोक्यावरून पदर घेतलेला… आई सहसा डोक्यावर पदर घेत नसे. पण अशी ती जास्त गोड दिसत होती.

“आमचे हे बाहेरगावी गेलेत आणि घरात पुरुषमाणूस नसताना परपुरुष आलेला चांगलं दिसत नाही ना.. म्हणून मीच आले.” आई डोक्यावरचा पदर सरळ करत म्हणाली. 

“आज खूपच सोज्ज्वळ दिसतीयेस तू पोरी.. काल रात्री तुझ्या ब्लाउजची अवस्था बघवत मला नव्हती मला..” चाचा तिच्या झाकलेल्या छातीकडे बघत म्हणाला.

आई लाजली. “त्यासाठीच आलीये चाचा. काय करणार, गरिबीमुळं दिवस जरा हलाखीत चाललेत… ”

” बरं झालं मग आलीस पोरी… तुझा ब्लाउज पण शिवून देतो आणि एक नवीन गुजराती प्रकार आलाय चोळीमध्ये! त्याच हि माप घेतो.😉”

“मला गुजराती चोळी खूप आवडते!” आई आनंदाने म्हणाली, “पण सध्या फक्त ब्लाउजच बघा… चोळी न्यालला परत येईन.”

“अगं पोरी… एकदा माप तर घेउ दे! मला खात्री आहे तू नाही नाहीस म्हणणार!”

“बरं.. पण चांगलं माप घ्या हा!” आई खुश होत म्हणाली.

“बघू पोरी.. बघू कुठं कुठं फाटलंय?.” अब्दुल डोळे मोठे करून आईच्या दुधाकडे बघत.. लुंगीवरून हात घासत म्हणाला.

“हि: हि: हि: चाचा काय हो… डोळ्यांनीच माप घेताय का पोरीचं?” आई त्याला हसत म्हणाली.

“अनुभव पोरी…अनुभव! पण तु पदर खाली सोडलास तर मला माप परफेक्ट कळेल…” अब्दुल नजर न हटवता म्हणाला. 

“अस्स?” खुश होत आईची छाती अजूनच फुगली. झटक्यात डोक्यावरून पदर काढत तिने सरळ खाली फरशीवर टाकला. ( . )( . )इकडे अब्दुलच्या आणि माझ्या तोंडच पाणीच पळालं. मला हे अपेक्षित नव्हतं. कारण आईचा ब्लाऊज दोनच बटनांवर तग धरून होता. एक वरच आणि एक खालचं. आणि मधल्या भागातून तिचे दोन्ही स्तन एकमेकांना आवळून बसलेले दिसत होते. मला आठवतंय सकाळी तर सगळे हुक चांगले होते. 

‘हे हुक आईने मुद्दाम तर तोडले नसतील?’ माझ्या पापी मनात विचार आला. ब्लाऊजखाली आईच शुभ्र पोट जणू अथांग पसरलं होत आणि सरळ खाली खाली जात बेंबीपाशी गोळा झालं होत. साडी तिने त्याखालीच खोचली होती. आई अब्दुलच्या चेहऱ्यावरचे भाव बघत गालातल्या गालात हसू लागली. तिच्या चेहऱ्यावर गर्व स्पष्ट दिसत होता. 

“तु तर एकदम रांड दिसतेस गं पोरी…” अब्दुल चाचा तोंडातल्या तोंडात म्हणाला. मला हे ऐकून खूप राग आला.

“काय म्हणालात?” आई रागावून आवाज मोठा करत म्हणाली.

“चाँद.. चाँद दिसतेस म्हटलं…” अब्दुलने सारवासारव केली. मला वाटलं आई आता चिडून निघून जाईल. पण ती तशीच रागाने बघत उभी राहिली.

“ब्लाउजचा हुक ना? हो.. हो.. शिवतो ना.. शिवतो…” अब्दुलने गडबडून विषय बदलला. आईच्या गालावरचा राग अजून गेला नव्हता.

“हम्म..  आणि काखेत पण उसवलाय तो पण शिवून द्या.” आईने एक हात सरळ वर करत केविलवाणा हुकूम सोडला पण तिच्या चेहऱ्यावर काळजी मला दिसत होती. ती माझ्यादिशेने एक हात वर करून फिरली. मी बघितलं आईची नजर दुकानातल्या कपड्यांवर भिरभिरत होती. तिचे  काखेतून बाहेर आलेले केस मला पण स्पष्ट दिसत होते. तिकडे अब्दुल काहीच न बोलता फक्त बघत होता. आई तशीच डोळे मिटून उभी असलेली बघून तो हळू हळू जवळ आला आणि आईच्या काखेजवळ तोंड नेऊन वास घ्यायला लागला. आईला काखेत त्याचा श्वास जाणवला.”चाचा?”, आई त्याच्याकडे न बघताच म्हणाली. 

“सम्म्मम्म्म…आह…” चाचानी काखेत नाक खुपसून खोल श्वास घेतला. त्याच्या डोळ्यात जणू नशा भरली होती. “हा बोला ना पोरी….,,” तो आईच्या काखेत फाटक्या ब्लाऊजमधून आत तोंड घालत म्हणाला.

“अं..ह: ह: ..ही डिजाईनर चोळी कितीला?” आई समोरच्या कपाटाकडे बघत म्हणाली. “तुझ्यासाठी फुकट! ” असं म्हणत अब्दुलने त्याच्या बाजूचा आईचा स्तन धरून ब्लाउज वरून एकदम दाबला. 

“अहंहं ..” आईच्या तोंडून दबका उद्गार बाहेर पडला पण ती सुटायचा अजिबात प्रयत्न करत नव्हती हे बघून मला आश्चर्य वाटलं.  मला त्याचा खूप हेवा वाटत होता. चाचा एकीकडे आईचा स्तन ब्लाउजवरून  कुस्करत होता तर दुसरीकडे आता आईच्या काखेत चाटत होता… तिथले केस ओठात पकडून ओढत होता…

“उम्म्म्मम्म आह.. चाचा…… म्म्म्मम्म……हहहहहह….हह……” आई ओठ दातात दाबून काही आवाज होऊ नये असा प्रयत्न करत होती.तिचा काही विरोध नसलेला बघून चाचाने हात हळूच ब्लाऊजच्या समोरच्या उघड्या भागातून आत घातला आणि तिचा दुसरा वक्ष कुस्करला. इकडे आईच्या चेहऱ्यावर लोभ, आनंद, वेदना, राग, वासना, लाज असे सगळे भाव क्षणा-क्षणात बदलत होते. अब्दुलच्या ब्लाऊजच्या आत मध्ये तिच्या स्तनाला कसंही कुस्करु लागला. त्याचा ओढाताणीत ब्लाऊजचा वरचा हुक पण तुटला आणि आईचा स्तन उसंडून बाहेर आला. त्यासरशी दुधाचे काही थेंब चाचाच्या हातावरून गळत खाली फरशीवर पडले. आईचा ब्लाउज ओला झाला होता. 

“एकदम अस्सल माल!” अब्दुल चाचा खुश होत म्हणाला. मला खात्री झाली. आज चाचा आईच दूध पिल्याशिवाय राहणार नाही. माझं हृदय मोठं मोठ्याने धडघडायला लागलं.

“चाचा???” आईने हाताने ब्लाउजची वरची टोकं धरून ठेवत त्याला लांब केलं आणि त्याच्याकडे डोळे मोठे करून बघू लागली…”

माप घेत होतोपोरी… चुकून तुटलं” अब्दुलने हसत हसत लाळेने भरलेलं तोंड पुसलं. त्याची वासनेने भरलेली नजर आता आईचे मादक सौंदर्य न्याहाळत होती.

“दे इकडे काढून, मी शिवून लगेच शिवून देतो ब्लाउज.” अब्दुल हावरटासारखा हात पुढे करत म्हणाला. 

“चाचा तुम्ही माझ्या वडलांच्या वयाचे… आपल्या मुलीला उघड व्हायला लावणार ?” आई त्याला रागवत म्हणाली.

“बरं राहील.. मग हि चोळी तरी घालून बघ.” चाचा भलताच निर्लज्ज होता. त्याने मागच्या कपाटातून तीच डिझाइनर चोळी काढली आणि आईच्या समोर धरली.

“हीच आवडलेली ना तुला? घालून बघ. तुझ्यावर छान दिसेल.”

एवढी मस्त चोळी पाहून आईचे डोळे चमकले. तिला नवीन कपड्यांची खूप आवड होती. आईच्या मनाची द्विधा अवस्था झाली.

“पण…..खूप महाग दिसतीये ती..” आई अडखळत म्हणाली.

“तुला पैशांचं काही बोललोय का मी पोरी?” चाचा म्हणाला. “आज तु माझ्यासमोर जे अंगात घालाशील ते तुझच!” आईच्या मनात आता चलबिचल सुरू झाली.

“हे बघ.. सेम डिझाइनर घागरा!” असं म्हणत चाचाने तसल्याच डिझाइनचा घागरा काढून आईच्या अंगावर फेकला. आईने हवेतच त्याला पकडत छातीशी घट्ट धरला. मॅचिंग मॅचिंग चोळी घागरा? आता तर आई नाही म्हणूच शकत नव्हती हे मला माहीत होतं.

आई ओठ चावत म्हणाली, “पण… मी हे कसं घेऊ?” तिले एक स्तन नवीन खट्ट चोळी-घागऱ्याने तर दुसरा फाटक्या ब्लाऊजने झाकला होता.

“विचार कर पोरी…किती दिवस अशी फाटकी कपडे घालणार?…” अब्दुल समजावत म्हणाला, “मला तुला असं बघवत नाही. तू अंगात चांगले कपडे घालावंस असं वाटत….”

“एवढी काळजी करता चाचा तुम्ही या पोरीची..?” आई त्याच्या जवळ जात म्हणाली.

“होय पोरी.. फक्त या म्हाताऱ्या अब्दुलची हि इच्छा पूर्ण कर. तुला पुन्हा आयुष्यभर कपड्यांची कमी पडू देणार नाही.” चाचा तिचा हात हातात पकडत म्हणाला. तसं आईच्या हातातले कपडे खाली पडले आणि तिची दोन्ही कबुतरं तोंड वर करून चाचाकडे बघू लागली.

“खरंच चाचा?” आई त्याच्या डोळ्यात बघत म्हणाली.

“ह्याची शप्पत पोरी! “चाचानी आईचा हात खाली घेत त्याच्या धोतरावर दाबला.

आई तिथे चोळत म्हणाली.. “आणि बदल्यात म्हाताऱ्या चाचांना काय पाहिजे?”

“तु देशील ते… पोरी ” चाचाने लाळ घालत आईला मिठीत दाबले.

“पण कुणी आलं तर?” तेवढ्यात आई घाबरत म्हणाली.

“अगं काय पोरी… आज तुमच्यासाठी दुकान, घर सगळं बंद.” असं म्हणत अब्दुल गडबडत उठत म्हणाला, “थांबा मी बाहेर कुलूप लावून येतो.” 

“बरं?” आई हसत म्हणाली, “पण मी जास्त वेळ थांबू शकत नाही हा… नंदू येईल दुपारपर्यंत घरी. त्याला अजून जाऊन भाकऱ्या टाकायच्यात.. बरीच काम पडलियेत..” आई त्याला सांगत होती पण चाचा तोपर्यंत बाहेरच्या खोलीत पोहोचला. मला एवढं तर ऐकून बरं वाटलं कि आई अशा अवस्थेत हि माझी किती काळजी करते.

“जास्त वेळ घेणारच नाही तुझा पोरी मी.. विश्वास ठेव…” असं म्हणत अब्दुल चाचा पळतच बाहेर गेला. मी बघत होतो दुकानात फक्त आईच बसली होती.. तिने फारशींवरून नवीन चोळी घागरा उचलला आणि तिचा वास घेऊ लागली . आईला नव्या कपड्यांचा वास खूप आवडायचा. खुश होत आई उडी मारून उठली आणि लागलीच साडी सोडू लागली.. माझे डोळे मोठे झाले.  ब्लाऊज तर नसल्यातच जमा होता. पुढचं बघायला माझी उत्कंठा शिगेला पोहोचली. तेवढ्यात मला घराच्या बाजूला धप्प धप्प चालल्याचा आवाज आला. अब्दुल याच दिशेनी येत होता. मी घाबरून पटकन मागे जात बंबाचा आडोसा घेतला. एकदम घाई मध्ये त्याने पडवीच दार उघडलं आणि आज जाऊन लगेच दार धाड करून लावून पण घेतलं. त्याने जरा जरी इकडे तिकडे बघितलं असत तर त्याला मी सहज दिसलो असतो. घाबरून माझ्या हृदयाचे ठोके वाढले होते. थोड्याच वेळात आतमधून धसफसीचे दबके आवाज यायला लागले. पण माझी हिम्मत झाली नाही. जरा सगळीकडे शांत झाल्यावर पाच एक मिनिटांनी हळू हळू चालत मी परत फडताळापाशी गेलो. हळूच फटीतून वाकून बघतोय तर मी एकदम मागे उडालोच! माझ्या अगदी तोंडासमोरच मम्मीची छाती वर खाली हालत होती. तिचे मोठाले स्तन “थप्प..थप्प..” आवाज करत पोटावर आपटत होते. अस वाटत होत की ती बेडूक उड्या मारतीये. खांद्यावर अजून तिचा जुनाच ब्लाउज झुलत होता. मी फटीतून बोट आत घातलं असत तर आरामात तिचे हलणारे केस हाताला लागले असते. पण चाचा कुठं दिसत नव्हता.तेवढ्यात अब्दुल जोरात ओरडला,

“या अल्लाह……आह.. ह..आहहह….पोरी… ” आणि आईच्या उड्या थांबल्या. मी इकडे तिकडे बघायचा प्रयत्न केला पण आईने दोन्ही हात दोन बाजूला टेकवले होते. आईला दम लागला होता. ती थोडा वेळ तशीच बसून राहिली. तेवढ्यात दोन्ही बाजूंनी चाचाचे हात आले आणि आईचे दुधाचे गोळ्यांभोवती आवळले.

“आह…..तुझी शिलाई तर खूपच ऊह… घट्ट आहे गं पोरी…” अब्दुल उसासे टाकत दूध दाबत म्हणाला.

“आणि तुम्ही….हाss …..तुम्ही पण खूप अहं… चांगलं माप घेता चाचा…ह…” आईचा श्वास वाढू लागला. तिच्या निप्पलभोवती पुन्हा दुधाचे थेंब जमा होऊ लागले. मला कळेना चाचा दूध प्यायचं सोडून हे काय करतोय. मी अजाणतेपणे तोंड अजून फटीजवळ नेत आत खाली काय दिसतंय बघायला लागलो. तेवढ्यात आईने वाकून फटीतून बाहेर माझ्याकडे बघितलं. तिचे डोळे अगदी माझ्या डोळ्यांसमोर होते. मला तर पळायला पण कुठे जागा राहिली नव्हती. मी तसाच स्तब्ध होऊन तिच्या डोळ्यात बघत राहिलो. असं वाटलं कि कोणत्या हि क्षणी मी हललो तर मरेन. अचानक एका झटक्यात आई घागरा झाडत उठली. मला दिसली की तिने खाली तो मघाचा डिझाइनर घागरा घातला होता. मला वाटलं आता ती मला मारायला बाहेर येईल. मी एकदम घाबरून मागे पडलो आणि पळत सुटलो. पळत पळत सगळं शेत ओलांडून बांधावरच्या गवतात लपून बसलो. बराच वेळ मी न हालत एकटक अब्दुलच्या घराकडे काही हालचाल होते का ते बघत होतो.  माझ्या डोक्यात चक्र सुरु झाली. आईने मला ओळखले का? आमचा चेहरा खूप जवळ होता. तिने मला फक्त डोळ्यांवरून ओळखणं अशक्य वाटत होत. पण इकडे माझ्या मागे पण कोणी आलं नव्हतं. मला गौरवचा त्याचा खूप राग आला होता. आत्ता तो असता तर आम्ही बरोबर यातून सुटलो असतो. आता सापडलं तर काय? आता घरी जाऊन आईशी काय बोलावं हेच मला कळत नव्हतं. पण नंतर अर्धा तास झाला तरी अब्दुल चाचाने मागचं दार उघडलं नाही. मी गवतात न हलता बसून होतो. पण काहीच झालं नाही.  शेवटी कंटाळून मी अब्दूलच्या घराभोवती एक मोठी फेरी मारून आमच्या घरी गेलो. पडवीच्या देवळीत घराची चावी ठेवली होती. आल्या आल्या आईला खुश करण्यासाठी मी घरात जाऊन दोघांना जेवणाचं ताट वाढलं आणि पुढचं दार उघडून दारात बसून राहिलो. समोरच्या अब्दूलच्या घरच कुलूप अजून तसंच होत. बराच वेळ झाला. मला आता भूक लागली होती आणि झोप पण यायला लागली होती. मी दारातच बसून पेंगु लागलो. किती वेळ गेला कळलं नाही पण दाराची कडी वाजल्याचा आवाज आला आणि मी जागा झालो. पाहतो तर अब्दुल दार उघडत होता. तो दार उघडून तसाच इकडे तिकडे बघत  उभा राहिला. आता संध्याकाळचे ४ वाजत आले होते. रस्ता असा पण सुनसान होता. 

Continue…